MY - KALISZ POMORSKI - OKOLICE - ŚWIAT
Jerzy Płachta - Korzenie ulatujące jak ptaki

Jerzy Płachta - Korzenie ulatujące jak ptaki

    Urodziłem się w 1940r. w Kupiczowie (powiat Kowel).  Po ukończeniu Studiów Nauczycielskich  rozpocząłem pracę jako nauczyciel. Starałem się nieustannie poszerzać wiedzę z biologii. Taką możliwość dały mi studia na  Uniwersytecie im. Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie. Moja droga nauczycielska na terenie Kalisza i jego okolic rozpoczęła się od 1961r. Najpierw pracowałem w  Szkole Podstawowej w Sienicy i Starej Studnicy, później przez siedem lat w Pomierzynie byłem kierownikiem podstawówki. W 1969 roku zacząłem pracować w kaliskim Liceum Ogólnokształcącym jako jego dyrektor. Przez wiele lat uczyłem biologii. Na prowadzone przeze mnie koło ekologiczne uczęszczała chętnie młodzież. Moją pasję związaną z naturą starałem się przekazać uczniom. Zajęcia prowadzone były często w ogrodzie szkolnym, na łące i w lesie. Młodzież poznawała gatunki roślin i zwierząt z różnych środowisk.
    Okolice Kalisza Pomorskiego bardzo mnie urzekły. Coraz więcej czasu spędzałem w pobliskich lasach. Obserwowałem różnorodność korzeni. Bardzo zaciekawiły mnie ich kształty, zbliżone w mojej wyobraźni do ptaków. Postanowiłem urzeczywistnić moje marzenia i zacząłem poszukiwać korzeni o ciekawych kształtach. Wysuszone, oczyszczone z próchna i piasku, poddawałem mojej wyobraźni. Przy pomocy noża, tarnika i  piłki usuwałem zbędne elementy korzenia i  nadawałem kształty, przypominające określonego ptaka, np. orła, bociana, sowę. Najczęściej dopracowywałem nogi i oczy. Następnie mocowałem korzeń na odpowiedniej podstawie i   zabezpieczałem  lakierem bezbarwnym.
    Te moje prace spotykają się z dużym zainteresowaniem na wielu wystawach. Ponadto były także docenione m. in. przez jury  w Ogólnopolskim Konkursie Literacko- Plastyczno- Fotograficznym „Natura moich okolic” organizowanym przez Zarząd Okręgu Lubuskiego ZNP w Zielonej Górze (II nagroda w 1999r., I nagroda w 2000r., II nagroda w 2009r.,wyróżnienia w latach 2010, 2011, 2012).
    Dzięki mojej pasji zapominam, że jestem już na emeryturze. Tak jak moje ptaki wędruję na kolejne wystawy, spotykam ciekawych ludzi, z którymi łączą  mnie podobne zainteresowania.   

                                                   (Oprac. Joanna Mączkowska)